Cerkak "Ira"

Cerkak "Ira"

 dimuat di rubrik "Alaming Lelembut" Mingguan Panjebar Semangat No. 20 - 17 Mei 2014

Dening Anjrah LelonoBroto

    Dalijo bola-bali nilingake arlojine. Ora merga arlojine kuwi umure isihkaro tengah minggu, nanging pawongan kang menehi arloji kuwi kok ya ora gagetilpun utawa kirim SMS. Sejatine dhurung suwe olehe nunggu nanging gawanenotoling ati, rasane Dalijo wis telung abad olehe ngejejer sapinggiring ratankuwi.

    Ora mung sepisan, Dalijo nginguk prapatan. Atine ngarep-arep bis kangmondhong wanodya merak ati kuwi gage ndang tekan. Isuk mau Dalijo wis keprunguswarane liwat tilpun. Nanging kayadhene ukara-ukara tembang campursari “LayangSwara”, kangen ing atine Dalijo ora bisa oleh tamba yen dhurung sapatemon,dhurung lungguh jejer, dhurung ngunu, dhurung ngunu.

    Kanthi pawadan anthuk jejibahan melu diklat, Dalijo ninggalake anakbojone kanggo tetemonan klawan kembang impene selawase iki. Klawan wanodya kanglagi maringi hadiah arloji merk larang ing ulang taune wingi. Wanodya kuwijenenge Erawati, nanging kaprah diundang Ira. Pacare Eddy, kanca sakkosane Dalijojaman kuliyah mbiyen. Jaman semana, ora ana perasaan apa-apa antaraningkekarone. Ira kelet klawan Eddy lan Dalijo iya mepet wae klawan Sri, sing saikijejer ibu anak-anake Dalijo.

    Nanging nalika limang wulan kepungkur kekarone ora sengaja ketemu ingreuni kampus, Dalijo lagi ngerti yen Ira lan Eddy ora kebacut lungguh jejer ingkwadhe kaya dheweke lan Sri. Ira disunting duda pilihan wong tuwane kangmubra-mubru jejer kepala BKD ing kutha klairane. Dene Eddy malah rabi klawan anakeibu kost. Jarene Ira, Eddy sempat liwung nalika pedhot klawan dheweke. Ingliwunge, Eddy kenal inum-inuman keras lan saba diskotik saben wengi.

    Dudu bab mblasaring Eddy kanca sakkostane kang narik atine Dalijo. Moblong-moblongeIra kang njilma lintang panjer rina, beda adoh karo jaman semana. Ira kangsaiki ayu dhenok-dheblong persis bintang tipi Syahrini kuwawa gawe kroncalaningati lanange Dalijo. Guru prasaja kang selawase iki ora tau neka-neka, apa manehnganti wani ramban tandurane tangga, dina iki ketaman wuyung kelas berat marangkanca kuliyahe mbiyen. kamangka kekarone pada mengku bale somah, kegandolanbojo-kegandolan anak.

    Dalijo saya njungkir walik nalika tanpa saru-siku Ira “curhat” ngenanisesangganing jejer garwa duda tuwa kang wis apeputra. Yen ora amarga bektinemarang wong tuwa, ora mungkin Ira gelem dadi bojone wong tuwa kang oranggantheng lan wis ora prakosa jroning ngayahi kuwajiban minangka guru laki. Gurumapel Bahasa Daerah kang ora nate ndhuweni panggantha sundul wuwung kuwi kayaketiban duren nalika wanodya kang weweg lencir kuning kuwi nuduhakesinyal-sinyal ora sabaene marang dheweke. Gegambarane keng garwa, Sri, jroningatine Dalijo ilang kesilep ngujiwate esem lan liringe Ira.

    Dumadakan ana kang gumeter ingsak clanane Dalijo. Mung sepisan. Berarti ana SMS kang mlebu HP-ne. Pindhamanuk emprit nyamber walang sangit, Dalijo gage mbukak flip HP-ne. “Sori Mas,telat. Ngarang alibi sing apik dhisik. Tapi, njenengan rak wis njamu se?Wkwkwk,”

    SMS kuwi ora gage dibales. Makaping-kaping ukara-ukara SMS kuwi diwacadening Dalijo. Lambene mesam-mesem dhewe. Kaya bocah es-em-a, Dalijo malahmbenakake surenan rambute. Bola-bali nginguk pasuryane ing spion sedan tuwane.Dheweke kaya ora yakin yen prejengan kaya dheweke bisa mbethot atine wanodyamerak ati kaya Ira.

    Ora let suwe. Bis kang diantu-antu wiwit mau njedul ing prapatan. Sakawetenge mudhun widadari apraen Syahrini, gurawalan Dalijo methuk. Anak putuAdam kang wis ora enom maneh kuwi gopyak-gapyuk kaya sewindu ora ketemu. Tanpasungkan, Ira ngesun pipine Dalijo kang isih mlenggong nyawang Ira kangdibungkus jaket lan clana mlepet. Nganti apa kang tumempel ing anggane patingpecothot narik mripat lanang ing ngendi wae.

    Ana swara suit-suit saka njerobis kang wiwit mlaku maneh, nanging kekarone ora keguh. Dalijo gage nggandhengtangane Ira nuju sedan tuwane kang diparkir sangisoring cemara. Ira dhewe oragelem kalah. Tangane ngranggeh bangkekan lan sirahe disendhekake ing pundhake Dalijo.Ing langit kulon, srengenge sabtu sore pamit ndhelik ing walike gegodhongankutha Batu kang adem.

*****

    “Lho, kok mrene, Mas Jo!!” serune Ira ngalem.

    “Kenengapa? Apa villa-ne kurang asyik?” saute Dalijo. Tangan tengeneisih mangkring neng stir sedan tuwane, sedheng tangan kiwane embuh mrambattekan ngendi.

    “Aja neng kene. Mengko yen mlebu-metu gampang dititeni uwong. Aku asringngancani bojoku ana acara neng cedhak-cedhak kene,”

    “Oalah.. Tapi, yen mlebu-metu ngunu kuwi rak ya malah enak ta, Ir?”

    “Mas Jo iki nakal,” jiwitan cilik mampir neng bangkekan. Ora ana singkelaran, sing dijiwit malah mesam-mesem lali sembarang kalir. “Mbok sing mesrata, Mas. Ngundang Yang tah Say rak ya luwih nyamleng neng kuping,”

    “Oke, Sayangku... Cintaku... Manisku...” ora kari ganti tangane Dalijokang njawil janggute Ira. “Terus iki menyang endi? Aku selak ora kanthi je...”

     “Ngalor, Mas Jo. Aman,” Ira ndhelikake raine ing dadane Dalijo. Dalijonjingkat kerih, selawase Sri ora tau uwil-uwil dadane. Meh wae mobil nengngarepe diambung bokonge. Untunge, senadyan sedan tuwa, rem-e isih pakem.“Tenang, Mas Jo.. Santai. Mengko yen wayahe rak luwih kepenak,”

    Sedan tuwa kuwi jablas ngarah kutha Batu sisih lor tengah. Sanjabaningsedan tuwa kuwi, hawa adem saya ngrembuyung nalika pandom jam mlaku terus mlaku.Nanging lawe-lawe rarasmara kang jinait Dalijo lan Ira jroning sedan tuwakuwawa ngusir hawa adem kang njekut, malah ngilekake hawa anget kang jeru.Milining lelakon ngeterake Dalijo lan Ira ing ulegan kasmaran kang nerakangger-angger.

    Ora krasa, akhire sedan tuwa kuwi leren. Ora neng ngarepe villa endahutawa parkirane hotel. Sedan tuwa kuwi malah parkir ing platarane sawijiningomah kang mencil ing antaraning wit-witan apel liar. Lampu ngemper lan iringanomah kuwi sumorot remu-remu. Isih kebak esem guyune joko-prawan sumengit,Dalijo lan Ira mudhun lan nothok lawang omah kang mencil kuwi. Sawise kapingpindho uluk salam, saka njero omah keprungu kumleseting sikil.

    Nalika lawang dibukak, sawijining wanodya sakumuran mbakyune Dalijo mapag.Wanodya kuwi nganggo jarik, kebayak, lan sanggulan kaya arep nekani resepsi.Wedak pupure katon mandha-mandha, ganda lenga wangi kang ngambar-ambar sakaanggane wanodya kuwi saya metengake mripate Dalijo kang kebacutmendelik-mendelik wiwit mau krana digulet Ira. Kang rada narik kawigateneDalijo, wanodya kuwi ndhuweni pasuryan kang jibles klawan Ira. Pakulitane,irunge, lambene, lan solah bawane kaya jambe sinigar klawan Ira. Senadyankayane ora adoh, nanging umur kang kacek ora kena disingidake antaraning Iraklawan wanodya kang saiki paring sasmita supaya kekarone gage mlebu omah. MiturutIra, wanodya kuwi isih pernah nak dhulure saka ibune.

    Dalijo lungguhan neng ruwang tamu. Ira langsung ngunclug nututi jangkahetuwan rumah. Pamite menyang Dalijo, kebelet turas. Dalijo nyumet rokok kretekkaremane. Keluke kumebul ngebaki ruwang tamu kang prasaja lan sinaput lebu ingkana-kene. Mripate Dalijo disawatake ngubengi tembok lan gendheng omah mencilkuwi. Nanging sakehing kang mampir ing mripate ora ngobahake pikirane kangwiwit mau dikebaki wewayangane Ira kang weweg lan nggoda ati lanange.

    Ora let suwe, wanodya sakumuran mbakyune Dalijo kuwi mencungul sinambinyangking teh lan apel sakpiring.

    “Tepangaken, kula Sulastri. Dhik Ira menika taksih pernah sedherekklayan kula. Nanging sedherek tebih. Mboten napa-napa, mboten sisah kuwatir,kula kalih Dhik Ira menika sampun ngaten,” Sulastri nggawe isyarat ‘cedhakbanget’ nganggo driji-drijine. Dalijo kaya kebo dikeluh, mung manthuk-manthuk,senadyan separo pikirane wis ora gathuk. “Sampun dangu tepang klayan Dhik Ira?”

     Dalijo sepisan maneh mungmanthuk. Lambene ngakeb rokok karo nutupi pangrasane kang ora kena diampetmaneh. Sulastri mesam-mesem weruh praupane Dalijo kang abang mangar-mangar.

    Keprungu swara dhehem alus saka njero ngomah. Dalijo ora sepira titen,kuwi swarane Ira apa swarane wong liya. Kang mesthi swara dhehem alus kuwiswara wadon. Lan swara dhehem alus kuwi minangka sasmita marang Sulastri.Wanodya sakumuran mbakyune Dalijo kuwi ngadeg, tanpa dinyana cengkir gadingenatap panyawange Dalijo. Guru prasaja kuwi langsung ngeleg idu. Gulu menjingemunggah-mudhun. Ora kalah klawan Ira, senadyan kepangan umur Sulastri isihkaton seger lan weweg.

    Sinambi mesam-mesem weruh mripat pendhirangane Dalijo, Sulastri nyableklengen wong lanang kuwi. “Wis dienteni Dhik Ira neng kamar tengah,”

*****

     Ingkamar ukuran telung meteran kang peteng, Dalijo ngesokake krodhaning hawanepsune marang Ira. Semono uga Ira. Kekarone sawetara wektu lelumban ingsamodraning asmara. Kenyut ing ulegane, Dalijo nganti manut wae nalika Iranyancang tangan lan sikile ing dhipan. Ing puncake, swarane Dalijo mbengoksora. Dudu bengoke pawongan kang diganjar kanikmatane swarga donya, nangingbengok kelaran kang nuli disambung ngrintih tanpa leren.

    Lampu kamar nuli murub. Ing dhipan, Dalijo klekaran ngglegena tanpaawer-awer adus kringet. Ora ana getih waras kang mili. Nanging praupane Dalijokaya wong kenthir kang kelangan nalare. Mripate kosong. Lambene ngrintihngampet lara nanging dheweke kaya-kaya ora ngerteni larane kuwi kenengapa.

    Sulastri mbukak lawang kamar. Wanodya weweg kuwi nyedhaki Ira kang ugangglegena lan isih njengkeng sandhuwuring Dalijo. Sulastri ngaras rambute Ira,“Kurang telu engkas, Nduk,” guyune Ira pecah ngrontokake gentheng, ngrubuhaketembok. Guyu kuwi cumlengking miyak wengi.

    “Ajian Giring Suksma kuwi pancen nuntut laku kang abot, Nduk. Nanging,sawangen simbah. Ora ana sing ngandel yen kowe kuwi putuku,” Sulastringgandheng tangane Ira mudhun saka dhipan, “Yen kasil ndhuweni ajian iki, ajamung wong sakdesa, wong sakkutha mesthi teluk lan nuwun inggih marang kowe.Tapi isih ana sukmane wong lanang telu kang lali marang angger-angger kang kudumbokcucup, kowe rak isih sanggup nutugake lakune ta, Nduk?”

    “Jer basuki mawa beya, Yang Ti,” semaure Ira kambi nutupi anggane singngglegena nganggo jarit parang rusak kang wis cemepak ing meja cedhak dhipan.

    “Kuwi lagi jenenge putuku,” Sulastri ngambung bathuke putune, kekaronejumangkah metu saka kamar. “Yen mung kanggo nyaleg, Nduk, Ajian Giring Suksmamesthi tadah,” ujug-ujug Sulastrin kelingan Dalijo, “Wong lanang apes kuwi? Ajakaya sing wingi kae!!”

    “Sesuk, paling ana berita mobile guru nyemplung kali, Yang Ti”

----- CUTHEL-----